Ne cuma ama.. 

Sabah ilk gördüğün insanın sinirlerini tepene çıkarması kötü bir durum; günün devamının güzel olması için ciddi dua edilesi..

İş çıkışı günlük alışverişimi yapıyormuşum gibi çek kanka.. 

Reklam içeriklidir, farkındayım.. 

9 ay boyunca her akşam uğradığım yere 1 aydır ilk defa geldim.. Çok değişik duygular içersindeyim.

Uzun zamandır bakınıp durduğum çay toplarını bir türlü beğenip alamadım. 

Geçen hafta sonu Lili'nin arkadaşlarıyla buluşmasında bana da hediye edildi; görünce iki kat daha sevindirik oldum.. 

Mutsuz olmaya o kadar meyilli ki sanki sırf bu iş için programlanmış gibi.. 

Eli kolu boş durmasada daha ne istediğine tam olarak karar verememiş gibi.. 

Sen çabada olmaktan vazgeçmeyince bir süre sonra sonra taşlar yerine oturuyor gibi..

Dün hep aklımdaydı: Cenazeyi bahçeye gömmek iyiymiş ha.. Sabah akşam ziyaret iyi geliyor. 

Üç günde, bir sene öncesi gibi oldu ev. Okumalıkları, araştırmalıklarımı yatağıma taşımaya başladım; arada dolanırken Dumanla konuşma repliklerini yutar oldum.

Bu akşam yeni ev arkadaşım belli oldu. 

Tamam başta şartları ben daralttım. 

Zaman sorun değildi, bugün olmazsa yarın y.lisans yapacaktım. 

Sonra, söylenildiği gibi akademiye yatkın olduğumu fark ettim; ama sonradan. 

Akşam eve geldiğimde soluğu seslenerek yanında aldım. 

Hele bu aralar yok a vitamini yok b vitamini, bir türlü toparlayamadıki.. 

Korktuğum sonunda başıma geldi.. 

Kaptırıp gitmek.. 

Dış etkilerden izole, sadece ona konsantre.. 

Bi amaç uğruna zamanı unutmak.. 

Hayat böyle haberin olmadan, sen ufak amaçlar peşindeyken geçip gidiyor dostum. 

Tebrikler... 

Anahtarı almayı unuttuğumu arabaya binince fark edip geç kaldım zaten diye geri dönüp almamıştım. 

Akşam herkesi gönderdim, geçti üstünden bir saat tam çıkarken farkettim ki anahtarım yoktu..

Her konuda bilgi sahibi olunamaz ya, her çıkan kitap okunamaz ya; en azından gündemi takip etmek gerek.. 

İşin kötü tarafı, bunu her konuda yapmak gerek..