Dayanamam kii.. Taktım bir kere.. 

Torbamdan çıkan kitapların çeşitliliği kişiliğimle müsemma. Biliyoruz..

İçeriği dolu dolu gelen bir dergiye taktım. Bilim ve gelecek..  İzmir kitap fuarında tanıştım ve her ay kitapçıya uğrayıp alıyorum. Güzel bi ritüel.. Ağustos ayı bitmek üzereyken sonunda bulup alabildim.. 

Ayurveda konusunda da elimin altında bi kaynakçamın olması şarttı.. Şu ara çok önüme gelen bir konu hakkında kayıtsız kalamazdım.. 

Her birimizin yolu kendine zor ve zahmetlidir. İnsanın aklına zor ve uzun yazmak geliveriyor hemen doğrudur. Her sürecin bir sonu olduğuna göre uzun anlamlı gelmedi yazarken her nedense...Lakin zorluk ve zahmet de kişiye göre farklı algılanmaz mı?  Neyse bu kadar zahmetli süreçte elbette çok güzel ve özel yollar, yolculuklar ve CANlar da çıkmazsa karşımızsa nasıl yürünür o yollar, nasıl aşılır engeller??

Son üç gündür egzersiz yapmaya özen gösterdim. Hatta uğruna geç yatıp uykulu uykulu işe bile gittim.. 

Ama kendimi toplamamda faydası oldu galiba. Bugünkü çalışmam bittiğinde kendimi iki sene ara vermeden önceki halimdeymişim gibi hissettim, mutluluk oldu.. "Aa evet, böyleydi; sonra derse gittiğimde şöyle oluyordu." diye cümleler kafamda uçuşurken yakaladım kendimi.. 

Üç ay, tam üç ay iyi kötü emek; anca kıpırdattı. Şaşılası.. 

İnsan istemeye görsün.. Hatta az veya çok istek, sonra oluyor uzun veya kısa süreç.. 

Tam geçen hafta o çok sevdiğim, yanımdan ayırmak istemediğim Doctorvox'um kırıldı ve siparişten tam bir gün sonra ta taa, Pocketvox'um elimdee.. Çook mutlu olduumm..

Doktorumla henüz iletişime geçemedim ve tedavim bitmiş olmasına rağmen en yakın cumartesi yüz yüze görüşmeye ihriyacım var bence..

Zor alıştım ama çok alıştım bu (kabaca) suya üfleme egzersizlerine.. Rehavete kapılıp kapılıp sıkıştığım yerde sarılıyorum. 

Ya ben burda kalsam yaa.. 

Alsancakta..

Zaman dursa falan.. 

Hayır, ben biliyorum başıma gelecekleri.. 

Hava kararır, sen uyursun.. 

Gün doğar ve koşturursun.. 

Tanrım nasıl bir hafta, nasıl bir ay.. 

Alışma süreci olsun dedim, bakışma süresi dedim, dur bi algılayım dedim; birikti iyi mi.. Ne kadar önümde yığın o kadar içine sıkıntı orantısında.. Bir düze çıkaydım iyiydi.. 

Aslında ilk amacım bir avazda ilerisi içinde kolaylaştırıcı faaliyetti.. Çok mantıklı da, biliyor musun. 

Geçen hafta Ören yolunda öğrendiğim hayatımı etkileyen değişikliğin ardından, tam bir haftanın sonunda yine Ören yolunda konuyla ilgili ilk göz yaşımı döktüm sonunda.. İlk atım yaşla birlikte yazabilirim artık.. 

Hep aklımda "Daha kötüsü de olabilirdi Lida." vardı; evet tam manasıyla kötü de olmadı.. Ama hiç beklemediğin anda ayrılık ya.. Alışmıştın, sevmiştin, yapacakların vardı daha mesela.. 

Seviyorum bu yaz aylarını.. Uzun süredir hafta içi ayrı hafta sonu ayrı memleketteyim. Farklı farklı dünyalar.. En çokta yol yüzünden yorgun, koşturma yüzünden aynı derde sarmadan, belki tam olarak odaklanamadan yaşamak güzel bence.. Epey aktif.. 

Çoğunca üzerimde renk renk atletler ve şallar; hem pek görülmemiş hem pek rahat.. Hindistana gittiğimde kıyafet yönünden çok kolay uyum sağlayacağım kesin.

Bu neydir arkadaş..! 

Evde bir sürü kart var, evde bir sürü kart var..! 

Kullanan yok; ya özel araçla ya yaya.. 

Bu hafta güzel başladı gibi sanki.. 

Daha dün bir bugün iki ve çok basit bir işlem için bile çizim programıyla uğraşmak benim için mutluluk verici.. 

Kaptırıp, dinlenmeksizin kaybediyorum kendimi birde ben. 

Geçen hafta sonunu doğup büyüdüğüm topraklarda, çocukluğumdan beri yanımda olan güzel insanlarla geçirdim.. İnanılmaz mutluluk deposuydu.. 

Sonrası; haftalardır az uyumama sebep, kıt kanaat umutla toplamaya çalıştığım evrakları son dakika derlemekle geçti. Cuma günü teslim ettim, rahatladım sanki. Doğum günü sebebiyle gün boyu şirin şirin, benim için çok büyük sürprizlerle karşılaştım..