Durum

Eve gönerken kulağımda Cold Case Love ile neler geldi aklıma neler.. Tanrı bilir diyemem çünkü tekrar kulaklıkları takında parça parça hatırlıyorum galiba.. 

Ne garip tam önümdeki parkta oturup yazayım diye düşünmüştüm aslında ama kendimi eve atma isteği daha baskın geldi; sanki sadece 15 dakika ertelemişim gibi.. 

Sonrasındaysa kafamda deli sorular, planlamalar..

Hadi bakalım..

Bu aralar gerilim bazlı dizilere taktım galiba.. 

Özellikle gece tırsmamak adına çeşitli aktiviteler deniyorum. Bak bu seferki çok etkileyici oldu galiba.. 

Yaklaşık lise yıllarımda dinlemekten zevk aldığım Rihanna'yı dinliyorum.. 

Bu haftayı sonunda elbet gelecek bir pazar günü için gergin geçirdim ama kendimi sakinleştirebildiğimi düşünüyorum.

Dedim bu akşam yatmadan önce eskiden çok patlamış pop müzikleri dinlicem. Ciddi bir işmiş gibi oturdum koltuğa, sonses kulaklıklarla.. Bu vardı, bu vardı; ha bide böyle bişey... 

Uzun zamandır kafamdakileri dokunmatik telefonla paylaşmaya alıştığımdan, iki hafta önce şehirler arası yolculuğumda kulağımda ilk duyduğum karadeniz şarkısı, cumartesi sabahından etkilenip iki üç saat boyunca yazdım, yazdım upuzun.. Tamda ineceğim yere geldiğimde bitti yazı, okudum biraz çok hoşuma gitti vallahi yazdıklarım. Tam kaydete basıyordum ki başka bir yere bastım ve kaşla göz arasında gitti güzelim yazı..Yok resmen yok.. 

Keskin fikirlerini yine aynı keskinlikle dile getirdiğinde, gün olup her fikirin gibi keskin olanları da değişime uğradığı zaman dönüşün olmuyor. 

Dönüş.. Değişim normalse dönüşte o kadar normal halbuki..

Keskin fikirlerin dönüşümündeki süreçle kimse ilgilenmiyor ve ikisinin zıtlığı emsal olarak üstüne yapışıyor. 

İki gündür başıma gelen yeni örneği yoruyorum kafamda.. 

Geçensene D&R da bi yazarın imza gününe denk gelmiştim. Millet heyecanla kuyruktayken bende neymiş kimmiş diye göz ucuyla baktım ve popüler kültür örneği, sermayesi olan birsürü kişi rahatlıkla kitap çıkarabiliyor artık galiba diyip elimdeki kimbilir neyin ödemesini yapıp saniye farkla burun buruna gelmeden çıktım. 

Hep diyorum ya, abidik gubidik bütün istekler olmaya daha yakın diye.. 

Ne zamandır puzzle yapmıyordum. Sürekli evdeki iki kutu aklımda; aman zaman ve asacak duvar bulamadım ki daha diye bilerek erteliyordum.. 

Haytın kendi mi garip yoksa biz mi garip.. 

Hayat mı bizi adam edecek yoksa biz mi hayata yön çizecek..

Hayat ile insan arasındaki ilişki savaştan mı ki biri kazanacak yoksa sadakatten mi ki bir orta yolu bulacak..

Sabah her zamanki gibi erken kalkıldı.✔️

Her zamanki gibi yapılması gereken güne hazırlıklar yapıldı.✔️ 

Hatta dört gün ara verdiğimden yine göz kapaklarımın kızarması ve çapaklarımı durduramadığım için şampuan göze sürüldü.✔️Gözler artık rahat görebilir hale geldi.

Dün uzun süre uyuyamadım. 

Sadece iki günü kalabalık ailemle geçirdim. Kendi şehrime geldiğimde rahat ettiğimi düşündüm açıkçası. Kendi yastığıma kafamı koymuş bile olsam, hangisi özgürlük, hangisi daha iyi dedi bi ses.. İkiside dedim ben, yorgunum ya uzatmaya gerek yok.