6 Şubat 2017

Dün uzun süre uyuyamadım. 

Sadece iki günü kalabalık ailemle geçirdim. Kendi şehrime geldiğimde rahat ettiğimi düşündüm açıkçası. Kendi yastığıma kafamı koymuş bile olsam, hangisi özgürlük, hangisi daha iyi dedi bi ses.. İkiside dedim ben, yorgunum ya uzatmaya gerek yok. 

Akşam geç saatte eve dönerken uykusuzluk usanmışlığa döndü galiba. Yarın da böyle olsun istemiyorum, erkenden eve gidip yatıcam; olsun bir kerede on saat on iki saat.. 

Arabaya bindiğimde bile bıkkınlık paçalarımdan akıyordu, daha haftanın ilk günü.. Kaplumbağa hızındayken uzun zamandır frekansı herzamankinden epey şaşmış radyoyu kurcaladım. Daha önce kurcalamaya bile üşendim doğrusu; bahaneyle Türkçe iki üç güncel şarkı duydum ya da sessizlik.. Düzeltme vakti gelmişti. Tam düzeltmeden sırasında öyle bir melodi duydu ki kulaklarım; duyabilmek çok çok güzel bi meziyet.. O kadar etkileyici olabiliyor ki duydukların, moral depoladım resmen.. 

https://youtu.be/3HW8vRk-ApY