11 Şubat 2017

Hep diyorum ya, abidik gubidik bütün istekler olmaya daha yakın diye.. 

Ne zamandır puzzle yapmıyordum. Sürekli evdeki iki kutu aklımda; aman zaman ve asacak duvar bulamadım ki daha diye bilerek erteliyordum.. 

Geçen hafta Ankaraya gittiğimizde tesadüf müdür ki  ailede bi puzzle yapma isteği oldu. Bi heves benim gitmeme iki saat kalsa bile gidip güzel ve zorca bir puzzle aldık. Henüz çerçevesini tamamladıktan sonra bırakmak zorunda kaldım.

Aklım kaldı.. 

Sonrasında şartlar sonucu yarım puzzle Balıkesire geldi. Benim için şans gibi.. Daha kısa mesafe diye dört gözle beklediğim haftasonu "göz bayramı" diye koştura koştura geldim.. Henüz bitmemiş olduğuna nasıl sevindim..

Ve bir haftası dolmadan arada şehirler arası seyehat edip bütün ailenin elinin değmesiyle 2000 parçalı puzzle bitti.. 

Tavsiye edilesi güzel bir hobi..