23 Eylül 2017

Olmayınca olmuyor.. 

Lida bu aralar blokajlarını düşünüyor.. Farkediyor ki kendi kendini o kadar engelliyor ki.. Bu durum onu artçı artçı üzdü ve artık yorgunluğunu bastıramıyor..

Evet Tanrı ona yardım ediyor; fakat galiba o Tanrının yardımlarını bile engelliyor. Bu kanıya nerden mi geldi? -Çünkü canı yanıyor. Tanrı canının yanmasına göz yumuyor, demekki öğrenmesini istediği bişey var.. 

Aslında Lida sürekli uğraşıyor. Kendiyle.. Tamam kabul, bir ara kendini çok çok büyük ölçüde kendini yetersiz hissediyordu. Bu konuda ilerleme kat etti bile. Ama bir yerde bi boşluk var.. Var ki, gidip gidip hep aynı hatayı yapıyor.. Bunun için bir çok yöntem denedi. Evet, denedi ama geçerli olmadı.. 

İçinde yüzüp yüzüp sonuna geldiğine dair güçlü bir his var, sanki kara gözüktü gözükecek.. Ya güzellikle bulacak ya da çok üzülecek.. Artık her üzüntüyü çokta derinde hissedemez hale geldiğine göre büyük bir şamar yemeden toplanmanın vaktidir..

O kadar yatkınlığı gelişti ki.. Tamam böyle kötü bişey oldu, engel olabilirdi ama olamadı.. gibi durumlarda; bundan sonra böyle yapıcam diye ideal bir prensip geliştirip, bir süre uyguladıktan sonra önemsememek.. Hep aynı senaryo.. Bıktı artık bu durumdan Lida, bıktı.. 

Du bakalım..