Nilü'nün Yazıları

    Tad verenler oldukça etrafımızda “ tat alanlar” çok olsada katlanılabilir sanırım hayat. Günlük koşuşturma sırasında anlayamayız, her yüzümüze güleni dost bilip devam ederiz ederizde, ne zaman bizden duyduğu/ gördüğü “ benim hiç ilgim yok bunlarla” dediği davranışları sana öğretmeye kalktı mı!!!! İşte tam orda flim kopar. Yapıştırırsın filmi, başa sararsın takılmdan devam eder mi diye? çık nafile. Potlar arka arkaya gelir, kopan flimin üstüne.

     Sadece bir ışık görmüşsündür yüzde, belki gözde. Sonra sözleri içten gelmiştir illla yüreğine işleyecek türden konuşmasına gerek yok ki. Ağzından çıkan her söz sanki kalbiyle tastikli gibi geliverir, ya da sen öyle görmek istersin? Ne olaki çıkarın? Ya da illa bir çıkar mı gerekir iletişimi önce başlatıp sonra yıllandırmak için?

    Sezsiz sedasız herkes uyurken yola koyulan neferler. Kimsenin/ kimselerin  haydi kalkın gidin demesiyle değildi yola koyulmaları, menfaatleri için hiç değil hem de. Ana olmanın / kadın olmanın farkındalardı ki, o yola koyulanlar.

   ...

Bireysel beklenti ve menfaatleri olduğunu düşünmemin sebeblerinden biri şu ki. Oraya gidenlerin çoğunun resmi nikahları varmıştır zaten. Basitce düşünselerdi, günü kurtarmak için olsaydı ne işleri vardı yollarda?

    Amaçları neydi??

 Yere basabilmeli ayaklarımız, sağlam basmalı?

  Her birimiz ayrı meziyetlerle donatılmış 'can'larız. Ne kadar eksik gördüğümüz yanımız varsa o kadar fazla donanımlarımız var, görmezden gelsekte...

   Olgunlaşma hep mi zahmetli/ zor sürecin hatta süreçlerin ardından gizlidir? Ya da benim gözlemlerim mi bu yönde ?

      O kadar büyük gelir ki süreç içinde yaşananlar. Gerçeği hissetmek değil gözlerinle gördüğün halde susarsın. Çok sevsende, yaradandan daha çok sevemessin tövbe haşa yaratılanı, onun sınavı sanırım dersin. Senden yardım istemediği sürece sanki SANKİ için biraz daha rahattır. Çaktırmadan, daha doğrusu kimseyle paylaşmadan umarım yanılmışımdır deyip yanılmayı beklersin...

     Okuduğunuz eseri anlamadığınızdan değil tekrar tekrar okumak istemeniz. Takdir edersiniz ki bitirmek istediğimiz kitapları kastedmiyorum. ( Hani şu "elime aldım yarım bıralmayayım" dediklerimiz vardır ya?...)  

      Okuduğun kitap hızur verir bazen, bazen aldığın hediye değil  hediyenin sunuş şekli sevindirir (tabi önemlidir aldığın can), bazen hiç ummadığın bir sohbetin sonunda duyduğun doygunluk, bazen doğayı seyrederken gözlerinle gördüğün yeşilin tonlarında, kulağına gelen kuş, böcek sesleri, hatta arı vızıltısı huzur verir. Dünya meşakkati içinde boğuşmayı bir kenara bırakıp oradaysan ? tabi.  Sonra mı? Şükür edersin, nefes aldığına, alabildiğine.. Herkezin şükürü farklıdır, orası kesin...

   ...    

Koca yürekli insanlara hiç denk geldinizmi?

      Nedenler ararsın bazı 'insanları' sevmek için. Aslında, çok güzel meziyetleri / hobileri olan arkadaşların gibi değildir/ değillerdir. Ama anlamadığın şekilde çeker seni bazen dilleri bazen davranış biçimleri. Buluverirsin ilişkinin içinde kendini. Ne kadar öğrenecek bir şeyin yok Nilü desede iç sesin, devam ettirirsin, belkide ondan da vardır öğreneceğim!! Daha önce karşılaşmış olsanda benzer davranış şekillerine, O OYDU NE ALAKASI VAR? Bi DUR... Ne var ki kaybedeceğin? Beklentin mi? AYNA olmaktan başka ne ola ki? Dersin devam edersin hemde...

Hep söylerim, söyleriz "erken çocukluk dönemi çok önemli" doğrudur. Bütün temellerin atıldıldığı, öz benliğin oluştuğu, bir çok alanla beraber öz bakım becerilerinin kazanıldığı dönem. Tabi öyle olmalı. Aile çocuğu yerine onun sorumluluklarını üstlenmezse. O çok farklı bir boyut tamam girmeyeceğim şimdi o boyuta... Sevgiyi, şevkati, ..., aldığı ilk andan ihtibaren gelişen canlılarız malum. Doz ve zamanı çok önemli her şeyde oldu gibi.