HEP DAHA İLERİ....

    Nereden geldi aklıma demeyeceğim. Zaman zaman gelir aklıma. Daha gidecek çok yolum var, o yollarda dokunacağım / ışık olacağım yürekler var diye düşünürüm aklıma her gelişinde. Tam gaz devam etmek istememe bu gücü kendimde görmeme rağmen atıl olmak rahatsız etse de DAHA DOKUNACIĞIM YÜREKLER VAR bunu hissediyorum...

     1990 nın Haziranı ve o kadar merakla, sevgiyle beklediğim can parçamla kavuştuğum gün...

     Şimdiki halime göre çok daha fazla cahil, lise mezunu diploması ile çalışıp aile bütcesine katkı sağlayan, o zamana kadar hayattan çok fazla beklentisi olmayan hatta hayattan bir şey isteyebileceğinin bile farkında olmayan bir ‘anne’ idim. Sağlık ve sıhhat için dua eden, başkası ile yarışmayan, kendi meziyetlerinin ayırdımında olmayan bir anne...

     1990 yılının sonlarına geldiğinde, şaşırmış, ailesinin; eşinin ailesinin manevi olarak yanında duramadığı için kendi isteği ile işinden ayrılan, çocuğuma daha fazla ne yapabilirim arayışına girip kapasitesini aşmak için adeta hiç uzatmadığı tırnaklarını en keskin/ gerektiğinde en yırtıcı pençe yapmak için çabayacaktı bu kadın. Örnek olacaktı kendine emanet edilen cana, tek misyonu korumak değildi en azından bunun farkındaydı henüz “eğitim bilimleri” dersi ile karşılaşmadan.Ve biliyordu eğer Rabbi yardım ederse çok büyük insan görünümlü engellere takılacaktı hemde önce ailesi acıtacaktı canını/ canlarını, bunu daha o zamanlar çok net keşfetmişti nilü?o yüzden hep ilerlemeliydi ..,

     Amacı sadece emanetine çok çok iyi bakmak olduğu için etrafında fır döndü bir çok anne gibi. Elinden geleni yapmalıydı, geri dönüşü, telafisi yoktu bu sürecin, çırpınması/ zorlaması, zorlanması bu yüzdendi. 

     Sadece kızına nasıl güzel/ yeterli bir anne olabilirimle başlayan eğitim hayatında o kadar ona inananan, işini kolaylaştıran kanatsız melekler çıktı ki, ? avuntusu oldu onları kabul etmeyen ailesini bile unutturdular zaman zaman nilüye bu kanatsız melekler. İşte o zamanlar nilünün aklına bile gelmeyen bir yola daha çıkmıştı... Önce MİTHAT PAŞA KIZ MESLEK LİSESİ çocuk gelişimi bölümünü bitirdi nilü, başta sadece kızçesine yeterli anne olabilmekti ya amacı,kızçesi için ne kadar güzel şeyler yaptığını gördükçe güveni arttı. Ve bir şey keşfetti O KADAR ÖZEL ve GÜZELDİ Kİ O ERKEN ÇOCUKLUK / ÖĞRENECEK ÇOOOK ŞEY VARDI ONLARDAN. Gün geçtikçe zorlaştı hem hayat şartları hem aile ilişkileri nilünün ?. Liseyi bitirip okul öncesi öğretmenliği ikinci sınıfı okurken hem de çalıştı. Amacı kendini aşmak, bu arada dokunduğu küçük yüreklerden her gün yeni şeyler öğrenmek çok güzel ve eğlenceli geliyordu, başka bir dünya keşfetmişti sanki SAF/ ÇIKARSIZ. Tek geçerli kuralı vardı bu dünya canlarınınSEVGİ. YÜREKTEN AKAN SEVGİYİ ALIYOR HARMANLAYIP GERİ VERİYORLARDI. O dönemde nilü kendini kaptırmış, hem çalışıp hem fakülte üçüncü sınıfa giderken aldığı bir telefonla artık bir mesleğinin olduğunu anladı? Sevinmesi gerekirken içi acıdı gerçekten. Hiç bir ilişkisinin olmadığı, hatta zarar gelmesin diye biraz uzak durdukları bir ailenin kızı, önce kendisini tanıttı telefonda hiç hal hatır sormadan dün gibi hatırlıyorum ??...   “nilü abla sen öğretmen olmuşsun çocuk öğretmeni, ben Konyada bir kurs buldum , parayı veriyorsun hemen sınavlara girip çocuk gelişimi diploması alacağım METGEden ama eğer boşuna ise öğretmen olmayacaksam okumayayım dedim de...” Konuşma daha devam etti öyle olmadığını, olamayacağını anlatmaya çalıştığımı da çok net hatırlıyorum, hatırlıyorum bir kuş gibi kanat çırptım adeta hatta onların çok küçük olduğunu bu işin sevgisiz ve eğitimsiz olmayacağını anlattım ama....  UZUN LAFIN KISASI, daha ileri gitmek için,kızımı yetiştirmek için çıktığım yoculukta dünyalarına hayran kalıp  meslek edinmiştim, acı tatlı anılarıma baktığımda gördüğüm bu. 

     O kadar çok sahte var ki etrafımızda ve malesef insanın/ insanlığın sahtesine denk gelmemek için hala bir yöntem bulamadım kendi adıma .. NE KADAR GÜZEL KAMUFLE EDİLMİŞLER VARSA BU HAYATTA HİÇ BİR KARİYERLE / PARA İLE, STATÜ İLE SATIN ALINAMAYACAK CANLAR DA VAR VE BANA DA DENK GELİYORLAR...???İYİ Kİ VARSINIZ CANLAR HEP SEVGİYLE KALIN...