17 Nisan 2017

O kadar kanıksamıştım ki, artık işi ciddi maskeyle tersinden savunmalar bile yapıyordum. Karşımdakinin sinirlerini bozduğum çok oldu; tam gıcık olduğu cümleleri buluyor olmam eğlenceliydi. Nasılsa yaşam tarzım gerçek düşüncelerimi fazlasıyla yansıtıyor; dikkatli baksana!.. 

Tuhaftır aslında herşey tahminlerimden çokta farklı değil. Ama yüz yüze gelmek şok etkisi yapabiliyor. 

Bilmem belki yorgunluktan, belki bir takım belirsizlikten, belki uyku düzenimin bozulmuş olduğundan kafamdakileri susturamadım bu sabah.. Kurdukça kurdum, düşünmemeye çalıştım, başka şeylerle uğraştım. Mesela kargo şirketinin posta kutuma yapıştırdığı paketiniz varın peşine düştüm sadece telefonla aramak yerine, bilerek; hemde bir ilk, mesai saatimin ilk dakikalarını harcayarak. Pakette yokmuş iyi mi.. Ama fark etim; havanın kapalı durumundan herhalde, benim gibi içi sıkkınlar çok var..

Hayır, beni tuttu bi kaygı.. Asılsız da haa, biliyorum ama susturamıyorum.. Neler denedim neler; niyet tam değildi herhalde, başarılı olamadım. Bi yazsam, iyi çözümdü belki ama yazılacak konu da değil, olmaz..

 Biraz çok sıktım galiba uykusuz yorgun bedenimi; gözler aktı akacak, eller ayaklar titrer hale bile gelmek an meselesi.. Korktum kendimden iyi mi.. 

Çözüm de düşündüm tabi.. Mantıklı mantıklı.. Bulduğum çözüm de kimyasal oldu ya la; o anda çok mantıklıydı ama... Güvendiğim bir bilene bile danıştım.

Aradan geçti iki saat, dedim "Sen ne yaptın. Bula bula bu çözümü mü buldun. Hele senin gibi kimyasal ilaç sevmez biri." (Bu kafaya gelmem düzelmenin bariz belirtisi gibi değil mi?) 

Hele hele benim gibi bir kaçığın yapacağı iş mi şimdi bu.. Topluyoruz kendimizi, acil..