🙄 Öldürmemeli zannımca...

     İnsan hiç öldürürmü?

      Öldürmemek için o kadar mücadele verir ki? Duymazdan gelir, görmezden gelir, kaçar, koşa koşa, dört nala koşar. Koşar ki görmesin, koşar ki kendi ile mücadele ederken hissetmesin, hissedecekse daha az hissetsin ister, ister de... Oysa her umutsuzluğunda daha inançla doğmuştur kalkarken yerden / çamurdan her nereden ise... Çıkmadık canda umut var der yüreği, devam et, “sol yanağını çevir”, gün gelecek anlaşılacaksın kimbilir belki kabul edilirsin. Boşver takdir görmeyi biraz sevilmekte yeter. Hem zaten takdir görmek için mi çıktın yoksa bu yola? Yok canım hatırlamıyorum ama ‘aferin’ için onay için olmasa gerek içtenliğin. Otu, böceği, kuşu, kediyi kısaca CANı karşılıkşız sevişin. O zaman, o zaman sorun ne? Sorun aramaya özünden başlarsın, yolculuk sırasında yoluna çıkanların yoldaşlığından öğrenirsin ki sorun özünde değil, sorunun sende olduğunu yüzüne vuranlara rağmen sende değil.  Anlarsın ki sorun morun yok problem çözebilen / çözemeyen var. İşin en doğrusu erdemli, adil problem çözebilen var buna karşın her yolu mübah gören var. ÖZüne şükür eder, uzaklaşırsın, yetmiyorsa uzaklaşmak koşarsın işte o zaman. Uğraşmazsın değiştirmek için, makulde buluşamıyorsan kaçarsın ardına bakmadan. İçindeki iyilik, içtenlik sönmeden kaçmanın mantığı böyle başlar kimine göre.. İçindeki UMUTLARIN yaşaması için kaçarsın, öldürmemek için...

      SAĞLIK SIHHATLE GELSİN GELENLER 🙏