İÇİMDEN GELDİĞİ GİBİ?? 03.12.2017

     Anlamlandıramadığım zaman uzak durup gözlem yapmayı tercih eder oldum nerede ise son on yıldır. Acabalar başladı mı biraz geri çekilip izlemeye çalışıyorum. Evimi/ hayatımı/ aşımı paylaşmıyorum arkadaşlarımla veya akrabalarımla. Bir şeyler  biraz rahatsız eder duruma daha girmeye başlamadan geri çekilip gözlem yapabiliyorum neyse ki artık...

     Zorla girmediğimizi düşünüyorum hiç bir canın hayatına. Hiç bir tanışmanın da boşuna olmadığı aşikar. Kendimize yakın gördüğümüzle iletişimde kalmak seçiciğiliğimizi gösterir o da tamam. Ama bazen “zıt kutupların çekişi” midir bilmem maskesinin altını göremediğin için mi? devam ettiriyorsun arkadaşlığını. Nasıl olsa bende çok iyi sayılmam. Hem zaten çok eksiklerim var bunu biliyorum. Kimse 4/4 lük değil ki canım deyip devam ediyorsun. Süreç içinde diyorsun? nasıl olsa anlarım. Beklentim yok ki yaren olmaktan başka...

     Satır aralarında,onun/onların hırslarını ve beklentilerini duydukça başta üstüne bile almıyorsun. Her konuda anlaşmak zorunda değilim ya!! ... Sonra bir gün, doz aşımına uğrayınca yani, gözleme ihtiyaç duyup sorguluyor insan kendisini. ?Başa sarmıyorum tabiki canım... Neler yaptık? ... gelişim adına/ çeperimizi aşmak adına... Neredeyim? Katkım ne?... Sonra mı? Amacı kendini geliştirmek, yeni donanımlar kazanmak/ zarar vermemek olan nilünün hırslarla/ bencilliklerle işi olmadığı için biraz uzak duruyor. İncitmemek lazım en az incinmemek kadar. Aslında geri çekilmesi bundan nilünün... Neyse bana iyi geliyor gözden geçirip süreci kırmadan/ kırılmadan yola devam etmek. İşte bu gözlem sürecinde bana kitaplar iyi geliyor. Kitaplar her zaman çok iyi dostlar birçoğunuzun olduğu gibi benim de.  Ama tıpki hatatımıza giren canlar gibi. Bazıları yol aldırıyor, bazıları yolda bırakıyor.

     Hep sevgiyle kalalım, kimine göre uzun kimine göre kısa yolumuzda dost kalalım/ yaren kalalım. Zira hekesin yolu kendice meşakkatli...