17 Eylül 2017

Tuhaf değil mi.. 

Enerjisi çeker, seversin, senin olur..

Fakat kıyamazsın; kırılır, yıpranır, tozlanır.. 

Saklarsın.. 

Geçer üzerinden uzun süre.. 

Dersin; şimdi bu kime yaradı.. 

Her elini attığında orda olması mıydı acaba asıl mesele.. 

Ya bu sefer orada olmasaydı? 

Tabi ya; o saatten sonra gözden ıraklığı gönülden de uzaklaştırmıştı.. 

Gün geçtikçe yanlış buluyorum bu mantığı. 

Belki zamanın geçişini daha çok hisseder olduğumdan.. 

Belki sakladıklarım dev gibi kalabalıklaştığından.. 

Tamam bundan sonra sevdiğimi saklamak yok.. Desem; ya eskisi.. Bu zamana kadarki.. Hani şu yıpranan.. O ne olacak?