3 Ağustos 2014

-Düğün var.
Ben: -Ayy, hiç hoşlanmadığım aktivite..
-Ama ilkokul arkadaşının düğünü.
Ben: -Aa, bak ozaman düşünülebilir..
-Hem dee iki ilkokul arkadaşının düğünüde aynı gün.
Ben: -Tamam kesin geliyorum..

Tabiki de tam olarak böyle bir diyalog geçmedi. İkisine de aylar önceden söz vermiştim, ooh benim içinde şehir değiştirmeye de fırsat, güzel mola..
İstanbulda oluşu paha biçilemez gelmişken birkaç gün de kalır bir-iki fazladan işte yaparım gelmişken.. Ama olmadı, geçen hafta geçirdiğim ufak operasyonun kontrolü var aklımda, biran önce doktoruma (İzmire) gitmem gerek..
Sonuç; herşeye rağmen işte geldim burdayımm.. Doğup büyüdüğüm aşık olduğum topraklardayım.. Cesaretim yok tek gelmeye, olsun aile candır.
Dün Balıkesire gittiğimde evin iki-üç gün kapalı kalmasından sebep gerçekleşen evdeki buharlaşma mı yoksa ilkokul arkadaşımla 16 yıl aradan sonra görüşecek olmanın heyecanından mı bilemedim. Ama hiç iyi/sağlıklı değilim. Sabah yola çıkarken hastahaneye uğrayıp iğnemi de yedim, malesef hâlâ mide spazmım geçmedi.. Bakalım..