9 Eylül 2014

Minicik bir dua: Migren kimseye uğramasın..
Beni ÖSSye hazırlanırken (2008) buldu migren.. İlk zamanlar sadece geceleri olurdu ama sonra değişti.. Aslında ben öğrendim ilk belirti gözlerimden geliyor ama konduramıyorum.
Bu sabah kalktığım andan beri gözlerim karıncalı görmeye başladı. Yüksek sesle ''Eyvah bu migrene benziyor, nolur olmasın, ben sinirli değilim.'' dememe rağmen evdekiler ''Hayır çok sinirliydin.'' dedi. Düşündüm son günlerde milletin üstüne çok gitmiş olabilirim; dondurma yerken çok şapırdatıyorsun bende öylemi yapıyorum hıı, git çekirdek yeme çıt çıt çıt, sesin çok yüksek kıs biraz... Bana diyorlardı ''Buket bi ara psikiyatriste gidecektin ne oldu o, bak şimdi müsait bi gitsene.''
Şimdi geçti bereket, önce konduramasam da çok kardırmadan ağrı kesiciyi içtim.. Sonuç; dünden kalma bugün bitmesi gereken işler vardı, hepsi kaldı.. Günün yarısını kaybettim, beynim pek fresh, günün diğer yarısına Allah kerim..

Yaklaşık 3 saat önce Facebookta görüntü kirliliğine yol açtığım için çook özür dilerim. Fakat geel olarak paylaştıklarıma bakılacak olursa her duygu mevcut..
Son fotoya gelecek olursak konulma amacı: hayatı her ne kadar güzel yaşamaya çalışsakta kötü olayların bol olduğunu hatırlatmadır. Madalyonun arka yüzü..
O fotoyu migrenin en yoğun olduğu anda çektim ve aslında kırmızı-pembe yoğunluklu en azından yüzüne bakılabilecek bi fotoydu ama o andaki şiddetli mide bulantısından payını alarak efektlendi..
Açık söyleyeyim ben bile bakamıyorum. Size tavsiyem; benim gibi bakmamaya çalışın..
Sağlık ve sevgi ile kalın..