24 Ağustos 2016

Rutinin bozulduğunda alışkanlığında yuvarlanarak büyüyen kartopu misali aksaklıklar artıyorsa...

Resmen bu aksaklıklara has zaman ayrılmalı.. Mükemmeliyetçilik kokan hareketler gibi gelsede; üst üste eklenince isteksizlik artıyor.

Ve yine olmadı.. Olmayan aslında alışkanlık mı? Rutin hangisi?

Ha bugün ha yarın için kendi kendine ne kararlar ne rüşvetler..

Önem sırası iyi yapılmalı; sürekli geriye düşürüyorsa eğer, onun için çokta vicdan yapılmamalı belki..

Belkide yakın zaman için geçerli olan planlama ve revizyondaki başarını, uzun zaman içinde sağlayabilmek marifet.. Lida..

Dip not:

Geçen cuma-cumartesi-pazar boyunca (tema gibi) başıma gelen hele hele üst üste olmayacak iş, level zorlaması, Tanrı'nın gösterge sopası veya adına ne dersen de yüzünden iki-üç gün kafamı toparlayamadım. Bereket yapılacaklar listem kalabalıktı ve otomatik pilot gittim.. O günlere ait günce hâlâ çıkmadı, daha doğrusu demlenmekte; genel çerçeve hazır bikaç rötuşla muhtemel bir öğle arasını bekliyor.

Kötü olan şu ki:

Yazdıklarımı paylaştıktan sonra okuyamıyorum, midem karışıyor, içim almıyor. Ben eksiklik zannederken bu konuda çok sevdiğim benzetmeler oldu: Senin yazdıkların bir kerede çıkıyor; sen içindekileri birkez kustuğunda veya birkez doğurduğunda tekrar geri alamazsın. Doğru..

Kafada oluşan peş peşe cümlelerin çoğu yazılma fırsatı bulunmadan uçup gidiyor, kimisininse demlenirken başına bir iş geliyor.

Kısmet..