2 Aralık 2016

Dün hep aklımdaydı: Cenazeyi bahçeye gömmek iyiymiş ha.. Sabah akşam ziyaret iyi geliyor. 

Üç günde, bir sene öncesi gibi oldu ev. Okumalıkları, araştırmalıklarımı yatağıma taşımaya başladım; arada dolanırken Dumanla konuşma repliklerini yutar oldum.

Bu akşam yeni ev arkadaşım belli oldu. 

Biri gider biri gelir durumu can değerini düşürse de bence, evde bi cıvıltının lazım olduğuna inancım daha fazla.

Kaldıki yine bu akşam fark ettim; sabah akşam her ziyaretimde "Duman, kuşum, kuşum, Dumanım." diye sesleniyorum. 

Bu pek sağlıklı gelmedi bana..