5 Aralık 2019

Sabah sabah iş arkadaşımın başına gelen olay bana aylar öncesi başıma gelen durumu hatırlattı. Aslında gayet insanoğlunun yapabileceği hatalardan. Anlayamamıştım, nasıl bu kadar büyütüldüğünü, ne ara bu art niyetin oluştuğunu; çırpınışlarımın görülmeyip aksine iletişimin tersine tersine gittiğini.. 

Şimdi gördüm ki; doğrucu Davutluğumdan kendimi öne atmışım, hedef olmaya gönüllü olmuşum resmen. Sonrası da gayet duygusal ilerlemiş.. Meğer patron sinirini birinden çıkarıyormuş, olabildiğince ayak altında görünmeyip, sıkıştığında da bir an önce toz olmaya bakmak gerekiyor imiş. Epey stratejik.. 

Bende ki mantık kabullenmekti, hatanı da kabul edebilmek.. De karşındaki o görüşte olmayınca bocaladım diyebilmek zor oldu. Halbuki sadece mekanik.. Bırakacakmışsın; sinirini, en çok sinirine dokunandan çıkaracak imiş..