Ana içeriğe atla

30 Ekim 2013

Bir süre çalıştıktan sonra kafanın şiştiğini hissedersin, önündekini algılayamaz hâle gelirsin, pılıyı pırtıyı aceleyle toplayıp uzaklaşırsın ya o ortamdan..
Hahh.. İşte o an bende serotonin düzeyi artıyor. Kendimi mutlu; omuzlarım düşük, göz kapaklarım iyice kısık, beyinin verimi düşük olsada canlı hissediyorum..
(Migren atağında da serotonin düzeyi yüksek olurmuş, o ayrı.. Onun sebebi bariz üzüntü-stress.)
Ya yoğunluğu sevmemden ya da anı-her anı yaşama/tatma tutkumdan.. İtiraf edeyim; ikisideee.
Bu arada söylemeden edemem: Orta Ege'de akşamın bu saati hava pek güzel oluyor yauff..

Etiketler