28 Ocak 2014

(Not: Bu yazıyı ilk yazdığımda paylaşmaktan vazgeçip sildim. Ama dayanamadım yeniden kelimeleri toplayıp yazdım. Dikkat bayabilir..)

Tuhaf değil mi..
İlk 13 sene sonunda 1 günde ten rengi beyazlayan ve sonraki 11 sene boyunca özellikle her kış elinin yüzünün beyazlığına şaşıran tip.. 24 sene sonra konuşmasını revize ediyor, daha doğrusu etmeye çalışıyor.. Bu yolculukta öyle bir rehberim var ki yanımda, terapi+ses+konuşma birarada..
Onu her görüşümde hayran kalıyorum. (Geçi bu günkü öğleden sonram da güzeldi, itiraf edeyim özlemişim) Ve her eve gelişimde etkilenişimi yazarak hafifletiyorum.
İlkinde anlayışlılığı, netliği ve odasındaki kendininde çaldığını bildiğim envai çeşit müzik aletleri. İkincisinde karşısındakinin anladığı dilden konuşması, olumlu olması, bana akışkanlar mekaniği anlatışı. Üçüncüsü de sabrı.. Gerçekten bu konuda sabır en önemlisi galiba ve ben bu konuda pek zayıfım. Sırf bu sebepten işim çook uzuyacak gibi ama gerçekten sinir bozucu..
Çok olumsuzmuşum, çelikten duvar örüyormuşum, falan falan.. Sanırım iddia sever birisi, bana güven diyor, çalışmam biraz ilerleyince farkı görecekmişim..??..