26 Mayıs 2014
Hani denir ya; ilk izlenim beyinde bilmem kaç saniyede oluşur.. İzlenimin doğruluk payı bana göre tartışılır. (Ama bendeki örnekleri yazmasam olmaz, geç bile kaldım.)
Sevmemek bende, kötü davranışın kabul edilemez boyutuna veya sayısına bağlı olsa da; bazen ben bunun nesini sevdim diyor insan..
Bir uç örneğim vardı; hiçbir beklentim yok, hiçbir sebebim yok ama severim, kendi ailesinin bile onu kırmasına katlanamaz haldeyim.. Kimileri bunun altında bir neden aradı imalı imalı, kimileri kafa yapıları aynı dedi benzetmeye çalıştı, ama hiçbiri olmadı.. Bi gün, 10 yıl aradan sonra Erzurumda tanıştığım arkadaşımı buldum facede, bi baktım; kardeşini de pek sevmiştim meğer o nedenini benim bile bilmediğim sevdiğime ne kadar çok benziyormuş..
Görsel hafızaya güvenirim daha çok, anladım tahminimden daha iyi çalışıyor..
Birde kötü etkilendiğim bir arkadaşım oldu. Bir yaz boyunca kendimi tanıyamadım, kışınsa ondan birtürlü ayrılamadım.. Yıllarca devam etti, onu anlamak ve kötü davranışlarından etkilenmemeyi öğrenmek için hâlâ onunla birlikteyim diyordum enson. "Bak birsüre sonra herkes beni terk ediyor bi sen bırakmadın, bende seni bırakmam." dedikçe korktum.. Şimdi
birbirimizi görmüyoruz, arasıra soğuk msj.. Dayanamadım yaa, yazdım sonunda, anlattım herşeyi.. Zaten eskiden de abidik gubidik işlerimi anlatırdım, hayretle dinler enterasan yorumlar yapardı, yorumlardan tatmin olmasamda onun dinlemesinden hoşlanıyorum galiba.. Ama nedeen: 12 yıl aradan sonra Erzuruma gidince görüştüğüm bi arkadaşıma bir baktım aynı.. kabaca yüz hatları, elini kolunu kullanışı.. Hatta söyledim; "sevmediğim ama ayrılamadığım arkadaşıma nekadar çok benziyorsun, şoktayım." diye..
Sonuç:
-İlk izlenimlerde görsel hafızanın geri dönüşlerinin rolü büyük.
-Ani ayrılıktan sonra yerine benzerini koyuyor insan, ister istemez.
-İnsanlarda iyi ya da kötü yok! Doğru zaman ve doğru yer var!
-Soğuk hava şartlarında beyin iyi çalışır..
Sevmemek bende, kötü davranışın kabul edilemez boyutuna veya sayısına bağlı olsa da; bazen ben bunun nesini sevdim diyor insan..
Bir uç örneğim vardı; hiçbir beklentim yok, hiçbir sebebim yok ama severim, kendi ailesinin bile onu kırmasına katlanamaz haldeyim.. Kimileri bunun altında bir neden aradı imalı imalı, kimileri kafa yapıları aynı dedi benzetmeye çalıştı, ama hiçbiri olmadı.. Bi gün, 10 yıl aradan sonra Erzurumda tanıştığım arkadaşımı buldum facede, bi baktım; kardeşini de pek sevmiştim meğer o nedenini benim bile bilmediğim sevdiğime ne kadar çok benziyormuş..
Görsel hafızaya güvenirim daha çok, anladım tahminimden daha iyi çalışıyor..
Birde kötü etkilendiğim bir arkadaşım oldu. Bir yaz boyunca kendimi tanıyamadım, kışınsa ondan birtürlü ayrılamadım.. Yıllarca devam etti, onu anlamak ve kötü davranışlarından etkilenmemeyi öğrenmek için hâlâ onunla birlikteyim diyordum enson. "Bak birsüre sonra herkes beni terk ediyor bi sen bırakmadın, bende seni bırakmam." dedikçe korktum.. Şimdi
birbirimizi görmüyoruz, arasıra soğuk msj.. Dayanamadım yaa, yazdım sonunda, anlattım herşeyi.. Zaten eskiden de abidik gubidik işlerimi anlatırdım, hayretle dinler enterasan yorumlar yapardı, yorumlardan tatmin olmasamda onun dinlemesinden hoşlanıyorum galiba.. Ama nedeen: 12 yıl aradan sonra Erzuruma gidince görüştüğüm bi arkadaşıma bir baktım aynı.. kabaca yüz hatları, elini kolunu kullanışı.. Hatta söyledim; "sevmediğim ama ayrılamadığım arkadaşıma nekadar çok benziyorsun, şoktayım." diye..
Sonuç:
-İlk izlenimlerde görsel hafızanın geri dönüşlerinin rolü büyük.
-Ani ayrılıktan sonra yerine benzerini koyuyor insan, ister istemez.
-İnsanlarda iyi ya da kötü yok! Doğru zaman ve doğru yer var!
-Soğuk hava şartlarında beyin iyi çalışır..