2 Eylül 2014

Bu sabah saat 03:00-05:00 arası anlatıldığı kadarıyla bir anneanne ile tanıştım. (3. kişi olarak anlatılma ile ne kadar tanıyabilirsem işte..)
Her cümlede ''Bir anne kızına bunları yapar mı?'' dememek mümkün değil, o derece.. Anlatan bir süre sonra anneannesinin yaptığı her hareketinin amacını anlar olmuş..
Sohbet bittikten sonra her insanoğlu gibi farkında olmadan elimdekilerle kıyaslamaya girdim. Benim anneannem kararsızlıkta önde flama taşıyanlardandır; ama beni beğenmez, her daim akıl verir..
Her ne kadar kararsız da olsan en sonunda harekete geçersin, malum hayat devam eder..
Anneannemin kararsızlık dönemini geçtim, yaptıklarının amacını anlayabilmek mümkün değil. Nedenini sorarsın, aldığın cevaptan çoğu zaman tatmin olmazsın.. Zor insan vesselam. (Benzerliğimin çok olduğunun farkında olduğumdan beri kararsızlığı amacı belli olmayacak boyuta getirmemeye özellikle dikkat ediyorum.)
Karşılaştırmamın sonucunda vardığım kanı: Her insanın iyi ve kötü özellikleri var ve iletişimin devamlılığı için önemli olan kötülerin tölere edilebilecek boyutta olması ya hani.. O zaman.. Aranması gereken; karşındaki insanın iyi ya da kötü olması değil, (anlaşılabilirliğinin) kolay ya da zor olması..
Tabi bide bunlar göreceli kavramlar ama demek istediğim; insanda iyi de mevcut kötü de, önemli olan kolay anlaşılabilir (içinin dışının bir) olması...