18 Nisan 2014

Her durumdan bi ızdırap çıkaran beyinler, arada kalmayı yaşam tarzı olarak bellemiş yürekler var.. Bu ya bir genden geçiyor ya da farkında olmadan ince ince öğretiliyor..
Bu kararsızlık denen şey değil! Evet ya da hayırın anlamını yitirmesi.. Dikkat edin; ısrarı da geçip kendince yorum yaparak dayatmayı alışkanlık haline getirmiş tiplerde evet ya da hayırın anlamı yitiktir. Başta ne istediğini bilmez sanarsın ama olay arada kalmaya bağımlı yürekten ve ızdırapcı beyinden ibarettir..
Bu durum bende de vardı, huzursuz bi durum.. Taki sürekli insanlara faydalı olmaya çalışan bende çok iz bıraktığını kaybedince daha iyi anladığım atamın sohbet arasında söylediği "İçim giderdi, birkere daha al dese alıcam. Ama demezdi, aklımda kalırdı hep." sözüyle buz kestim.. Bu sözü daha önce benim de söylediğimden emin olduğum kadar o an etrafımdaki insanların da ister istemez bu tip durumları yaşam tarzı olarak benimsemiş olduklarından emindim.
Korktum, bu durumun 70 yaşıma geldiğinde de aynı şekilde devam etmesinden, huzuru kendi kendime kaçırmaktan.. Sonra o büyük beyin dediğim atamın söylediği sözün devamı aklıma geldi.. Ve karar verdim en doğrusu onun yaptığı gibi yapmaktı.
Evet, o günden sonra söylediğim evet ve hayırlarımın arkasında duracaktım. Bu durum kararsızlığa çok yakın ama ortadaki sorun ısrar beklentisi. Yani benim ilk algım böyleydi, ufak bir nefis ayarıyla ısrar beklentisini tamamen ortadan kaldırdım ama kararsızlık kaldı..
Bu ısrar beklentisi/ evet-hayırın anlamını yitirmesi sorununu daha 20 yaşına gelmeden çözebilen insanlar varken bunu sürdürenlerin gerekçesi ne?? Gerçekten farkındalar mı??
Pekii.. Bu yaşam tarzını kendinden epey uzaklaştırmış ama hâlâ can bağından endirekt olarak etkilenen ne yapmalı?? Görmezden gelsen olmaz, tepki versen hiç mi hiç hoş durmaz..
AH BÜYÜK BEYİNİM, bu tip soruları sana sorardım, keşke yanımda olsaydın...

Gün içinde hatırlayıp dünyadan ayrılmış olan canlarına özlemlerinden ağlayan insanları yadırgayan/ağlamalarına fırsat vermeyen insanların aklına hep karanlıkta tek başlarınayken gelir ve ağlarlar..
Kimsenin haberi olmaz, olmamalıda.
Bir inanca göre; ağlayanı gören de yakın zamanda ağlar..