12 Mayıs 2014

Bir ara takmıştım:
Bizim evi toplayacak, yemek yapacak birine ihtiyaç var. Aşçılık kursuna bile sempatik bakıyorum artık ama ona ayıracak vaktim hiç yok. Burası Balıkesir, köylü kızlar pazara diye pullu payetli donlarını eşarplarını giyip şeeree geliyorlar. Şehirde şehirli gibi yaşamak vaadiyle yaptığı işi şişirmeyecek çıtır bir kızı kandırıp alıcan ev hanımı diye. Gerçi onların derdi evlenmektir, ahh bi erkek olaydım, aah ulen..
Ne fantaziler, ne fantezilerr..
Gerçekçiler, ben sürekli bu düşüncede olunca:
Eve birini alırsan eşyaların birer birer yürür, haberin olmaz.. Hem sen beğenmezsinki! Bi çorap katlamada bile sorun çıkarıyorsun.. Dediler.
Şu an düştü kafaya, doğru vallaha, vazgeçtim temelli.. Bereket, eskisinden daha iyi hâle gelene kadar beni ve odayı kimse görmedi..