11 Temmuz 2014

Günlük çoğu eylemi otomatik pilotta yaparız, bunun sonucunda da bir takım eşyaları kaybederiz ya, ne sinir bozucu.. (Yine kaybettim, hemde foto makinamı; bi ümit Örendedir desemde ya değilse .. ben onu İzmirde kaybettim demektir. Aynı düşünce 5gün öncede kulaklığım için vardı, hatta daha da olumsuzdu; bu konuda ben adam olmam galiba.)
Fark etmeden kaybolan nesnelere çok üzülüyorum. -Neden mi?
O nesnenin en olması gereken zamanda yokluğunu geçtim; aklıma, tanımak amacıyla harcadığım zamanlar yüzünden kaybettiğim güzel insanlar geliyor..
İşte ben bu yüzden birikte geçireceğimiz zaman dilimini doldurduktan sonra iyi arkadaş olabiliyorum; bu yüzden hiç veda etmiyorum..