11 Kasım 2013

Ara ara aklıma gelse de bir türlü yazamadım..
Hani yazdıklarımı okuyan, beğenen; özellikle bana (hâlâ fiktif gelsede) 'anlatım dilin çok güzel, kitap yazmalısın', 'yazmayı hiç bırakma, takip ediyoruz' hatta 'ilerde büyük bir yazar olacaksın' diyen herkese çook çook teşekkür ederim. Bunları duyunca tahmin ettiğinizden kat kat daha mutlu oluyorum, iyiki varsınız..
Evet, ileride kitap yazma gibi bir düşüncem var ve bu düşüncemi destekleyenler sayesinde bu konudaki var olan minimum özgüvenim uyarılıyor. Öğrendim ki, beğendiğini söylemenin yanında desteklemek karşı tarafta daha büyük etkiler yaratabiliyor..
Bu gün, 40 yılı geçtim 80 yıl düşünsem tahmin edemeyeceğim birisinden de hemen hemen aynı şeyleri duydum ve daha önce dile getirmediğim bir itirafta bulundum.
-Fark ettim ki; yaptığın işin bu kadar çok beğenilmesi 'ya bu seferki beğenilmezse' gibi kaygıların oluşmasını sağlayacak, korkutucu değil mi..
Hâlbuki başkalarına bu kadar bağlanmamaktan yanayım.. Anlaşıldığı gibi yine kafa biraz karıştı, amaa bunun çözümü belli zaman!..